ประสบการณ์ขนหัวลุก

เรื่องเล่าจากนักเรียนโรงรียนสาธิตฯแห่งหนึ่ง เนื่องจากว้นแสดงใกล้เข้ามาแส้ว นนี้สมาชิกชมรมจึงได้อยู่ซ้อมกันกและทำเรื่อง ค้างคืนกันที่โรงเรียน เนื่องจากเป็นการซ้อมใหญ่
และอุปกรณ์ประกอบฉากมีขนาดกว้าง จึงพากันไปซ้อมที่ดาดฟ้าขั้น 6 หลังจาก ซ้อมกันเสร็จก็รีบเก็ยข้าวของ และเรียมจะเข้านอนไปได้ไม่นาน ก็มีเสียงเคารประตูดังสนั้นจนตกอกต้กใจกันหมด
ปรากฏว่าเป็นน้ำา ยาม ทุกคนมีสีหน้าโล่งอกขึ้น…จนกระทั่งหน้ายามเริ่มถามเราว่า “นักเรียนในชมรมอยู่ที่กันครบรึเปล่า” หลังจากมองหน้ากันไปมาก็พบว่าไม่มีใครหาย น้ำายามเลยเล่าให้ฟังว่า
“เมื่อกี้น้ำไปตรวจตรายนดาดฟ้ามาเห็นนักเรียนคนหนึ่งยังไม่เล็กซ่อม เลยจะเข้าไป ขอกว่าหมดเวลาแล้ว ปรากฏว่าน้องคนนั้นเดินไปข้างหน้าจนส่วงหายไปจากดาดฟ้าต่อหน้าต่อตาน้าเลย”
พอพากันกลับขึ้นไปดู ขนดาดฟ้าอีกที ก็ไม่พบใคร นอกจากชาเก่นหนึงจากชุดนางร่ ที่ดูเหมือนว่าตอนนักเรียนเลิกซ้อมจะลืมเก็บมาด้วย